Spring naar de inhoud

Vera Vrancken

Kandidaat

67 jaar
Gepensioneerd adviseur
Stokrooie

Vera is een geboren en getogen Hasselaar. Ze heeft in verschillende deelgemeente gewoond, maar uiteindelijk vestigde ze zich in Stokrooie. Vera heeft een grote Hasseltse familie. Vera zeer gedreven en zet zich in voor elke inwoners in Hasselt. Ze is bezorgd voor mens als dier. Een goede ouderenzorg en dierenbescherming zijn belangrijk voor haar.

Biografie

Hasselt de THUIShaven van mijn grote Hasseltse familie.

Ik ben geboren en getogen te Hasselt  waar ook mijn familie woont. In het moederhuis Guffenslaan  met de bekende Hasseltse dokter Nolens deed ik voor het eerst mijn oogjes open.

Mijn geboortewieg heeft gestaan in de Capucienenstraat waar mijn ouders en grootouders indertijd woonden. Nadien zijn we verhuisd naar Runkst . Schimpen nabij Stevoort was de volgende halte waar ik mijn jeugd door bracht en uiteindelijk Stokrooie waar ik mijn gezin vestigde.

Mijn hoogbejaarde vader Louis vierde recent nog zijn 90ste verjaardag  samen met ons moeke. Beide echte Hesselossen kennen nog ieder plekje van Hasselt. In de cremerie Put in het Maastrichterstraatje  (Phil Put neef van onze papa) en eveneens in  de cremerie Gaarveldstraat Runkst van de andere tak van de familie Put ging ik als klein meisje ook  lekkere ijs in een hoorntje halen.

Mijn grootouders waren woonachtig te Runkst. Mijn overgrootouders dreven handel te Hasselt. Ook de Fonteinstraat was een thuis. Mijn grootvader René Vrancken was bij het verzet in de 2de wereldoorlog. Victor Peeters (broer van mijn grootmoeder) was bij de Witte Brigade. Harry Put, nonkel van mijn vader, werd tijdens de tweede wereldoorlog  in een hinderlaag gelokt door de Duitsers maar overleefde als éen van de weinigen. Café de Witte Non in de Witte Nonnenstraat was van de zus van mijn grootmoeder langs moederskant namelijk Tante Tin Maris.

Dit café kwam later in handen van Steve Stevaert. Tante Maria had op de Runkstersteenweg de biljartzaal. Mijn grootmoeder Maris Elise heeft het logementshuis op de Kempische steenweg gehad en herbergde ook daklozen. Mijn grootvader Sois Meynen was een vurige supporter van Hasselt VV  Hawai , waar mijn  nonkel s Willy en Maurice Meynen ook voetbalden. Willy Meynen had de bijnaam “de kraker”.  Café Paat werd bijvoorbeeld ook uitgebaat door een familielid. Dit alles toont aan hoe nauw mijn familie en ikzelf altijd met Hasselt verbonden zijn geweest.

Gelet op de hoogbejaarde leeftijd van mijn ouders en de zorg die hieraan verbonden is  weet ik uit persoonlijke ervaring hoe belangrijk het is om ondersteuning aan huis te kunnen krijgen van verpleegkundigen en zorgkundigen . Ik ben dan ook bijzonder dankbaar en heb veel respect voor deze groep van thuisverpleging, verpleegkundigen en zorgkundigen.  Aangezien ik de problematiek van ouderenzorg in de praktijk mee maak weet ik dat hiervoor nog veel extra moet gedaan worden. De politiek is zich niet genoeg bewust hoe belangrijk het is dat ouderen  zolang als mogelijk in hun eigen habitat kunnen blijven.

Ik ben gehuwd, heb twee kinderen en een sterrenkindje ons Tatianake.  Mijn echtgenoot was lector wiskunde. Ik ben ook  de trotse omi van mijn kleinzoon die mij voor een stukje ook jong houdt.

Vera Vrancken.
Ik ben  de trotse omi van mijn kleinzoon die mij voor een stukje ook jong houdt. Onze wandelingen op de kinderboerderij te Kiewit getuigen hiervan.

Ik ben ook éen van de oprichters  van de vzw Nestwarmte die voor het eerst in 1994 kinderen uit het tehuis van het Roemeense  Targu Ocna haalden voor een zomervakantie in Limburg. Wij hadden dan nog een jongentje Nicolai extra in ons gezin.
Dierenwelzijn ligt mij nauw aan het hart.  Zo heeft ons gezin steeds zwerfdieren of verlaten dieren opgevangen en verzorgd en als een volwaardig lid mee opgenomen (zie foto). Het afscheid was telkens zwaar maar de terugblik op de mooie momenten samen verwarmde mijn hart.

Ik ben inmiddels gepensioneerd en beëindigde mijn carrière als eerste adviseur niveau A bij de lokale politie LRH . LRH was voordien de politiezone HAZODI, waar ik door de storm ging , wat resulteerde in de Panorama-uitzending  “Voor wie de klok luidt” en waarvoor de journalist Wim Van den Eynde de Loep ontvangen heeft in november 2012.  Deze jarenlange opgave heeft aangetoond dat er  geen absolute scheiding is tussen de  rechterlijke en de politieke instanties. De neutraliteit ontbreekt op vele punten. De bescherming van getuigen is onvoldoende ergo getuigen worden vervolgd.

De politieke drang om grensoverschrijdend gedrag toe te dekken en bepaalde personen te beschermen ten koste van het welzijn van werknemers is nog steeds aanwezig. Het aanhoudend uitblijven van een beschermd statuut  voor getuigen  of werknemers die slachtoffer zijn van grensoverschrijdend gedrag in de ruime zin van het woord ontbreekt . Dit vergt politieke moed en deze politieke moed  is nu ook de bekommernis van onze partij ‘Voor U’. Als ervaringsdeskundige kan ik hier heel veel toe bijdragen.  Mijn leuze is dan ook ‘stop grensoverschrijdend gedrag en zorg voor welzijn op de werkvloer voor IEDEREEN’.

Buiten het zorgen voor mijn gezin, mijn bejaarde ouders en welzijn in de ruime zin van het woord is de juwelenkunst  ook een grote passie.

Vanuit de ruime ervaring die mijn echtgenoot in het onderwijs heeft, kennen wij ook de knelpunten in deze sector en de mogelijkheid tot verbetering.  Ook hier moet de werkvloer gehoord en gevolgd worden. 

Als gepensioneerde besef ik  dat vergrijzing dikwijls gepaard gaat met vereenzaming. Een aandachtspunt dat zeker moet aangepakt worden.

Laat ons samenwerken aan een nieuwe politiek : sociaal en echt democratisch . U bepaalt  zelf of u verandering wil en wat! SAMEN “VOOR U”