Onze culinaire cultuur is alweer een Brussels restaurant armer. Na Brasserie de l’Expo, La Marée, Les Dames Tartines, Bonsoir Clara enz sluit La Luna haar deuren. Dat spijtige bericht las ik net onder het “nieuws” dat de burgemeester van Anderlecht deelnam aan een Iftar. Proficiat, wat een prestatie. 40 jaar lang dampte pasta alla Norma op de witte tafelkleedjes, een boogscheut van de voormalige HUB site. Voor Vlaamse studenten en professoren in Brussel had La Luna geen geheimen meer. Alhoewel, wist je dat “Norma” van de pasta een Gallische druïdepriesteres was uit de opera van Bellini? Norma was verliefd op een Romein en had er in het geheim twee kinderen mee. Plots verving hij haar voor een jongere vrouw. Norma besluit zichzelf levend te verbranden nadat ze nog een laatste gebed zong bij maanlicht -La Luna. Een tragedie komt nooit alleen. De laatste keer at ik in La Luna een Parmigiana di Melanzane. Voortaan zal ik mijn favoriet gerecht niet meer eten op de grens van Molenbeek en Koekelberg.
De positivo onder ons hoopt dat een nieuw restaurant La Luna’s leegte vult. De jaren ’70 in gedachten, toen Belgische restaurants plaats maakten voor Italiaanse. Maar, de geschiedenis herhaalt zich anders want in Molenbeek zijn er vandaag geen overnemers te bespeuren. De ene migratie is de andere niet. Veel kans dat de olijfbomen op het voetpad van La Luna verdwijnen en dat haar ramen voortaan wit geschilderd naar de straat kijken. Wie wil nog investeren in het noorden van Brussel? Waar meer dan de helft van de bevolking van een uitkering leeft. En, socialistische burgemeesters private jobs wegjagen. In 1989 waren de Brusselaars nog de rijkste Belgen. Na 30 jaar socialisme is de rijkdom verdampt. Als je er door de Genste steenweg loopt dan kom je 1 op 2 mensen tegen die niet werkt. Uitkeringen zijn er zo vanzelfsprekend dat OCMW-medewerkers door boze “rechthebbenden” met azijn overgoten worden als ze geen uitkering krijgen. Ook dat nieuws las je naast het artikel over La Luna en de iftar in Anderlecht. Vergane glorie, agressie, armoede en islamisering: in Molenbeek komt het samen. Maar een “hell hole” mag je het niet noemen.
Met een beetje geluk wordt La Luna een Kebab Snack. Of wie weet een culinair Marokkaans restaurant. Dat laatste overkwam Il Frascati in Laken, het favoriete restaurant van topvoetballers en bonzen van de Voetbalbond. De Napolitaanse Gigi zong er op de tonen van a Tarantella Miracoli terwijl hij met de ene hand sabayon klopte en de andere hand mijn baby suste. Een tragisch ongeval maaide Gigi van de baan en liet ons hartverscheurd achter. Het restaurant dat er in de plaats kwam is zeker niet slecht maar voor de wijn moet je er niet zijn. Haram, weet je wel. De klanten verhuisden naar Brasserie de l’Expo tegenover de Heizel maar nu PS-burgemeester Close er ook de Voetbalbond en de Pro League heeft weggejaagd blijven er nauwelijks nog klanten over. Ook in Laken leeft de helft van de bevolking van een uitkering. Op een sociaal kerkhof kan je niet bouwen. Zonder bedrijfszetels, pendelaars en overheid is het noorden van Brussel een sociaaleconomische woestijn.
Het contrast met het zuiden van Brussel kan niet groter zijn. Elke maand opent er een heerlijke hippe tent. De mensen werken er, hebben spaargeld en onderhouden hun gevels en tuintjes. Ze kunnen genieten van het leven zonder de door islam opgedrongen offers zoals dagen doorkomen zonder eten en drank. Elk zijn keuze maar geef mij maar een stad vol Brusselse brasseries in plaats van islamitische iftars.
Els Ampe