De potten die de ketels verwijten dat ze zwart zien, het is tegenwoordig een bizar opstekend fenomeen op sociale media en in commentarensecties. In gewapende internationale conflicten trappen mensen massaal in de val van kanten kiezen. Kamp-regime A tegen kamp-regime B. Het voetbal is er niks tegen.
Mensen die zich tot voor kort nog libertariërs of vrijheidsgezind noemden, zijn nu op wraak belust het Iraanse regime aan het verdedigen omdat dat andere ondeugende regime de “Westerse manier van leven” zou willen opleggen. De complottheorieën over de Rothschildts en Amerikaanse hegemonie vieren volop hoogtij. Omgekeerd zijn de verdedigers van het andere regime dan weer allerlei schimmige argumenten aan het verzamelen om bombardementen op onschuldige mensen te verdedigen. Met “spijtige colateral damage” enzo.
Hoe ver je zo van het padje af kan geraken, is mij erg onduidelijk, maar 1 ding staat als een paal boven water en dat is dat je jezelf niet vrijheidslievend kan noemen als je eender welk autoritair-theocratisch regime zo op handen draagt. Landen die mensen onderdrukken, achternazitten, of vermoorden omdat ze anders gekleed zijn, of anders geaard, zijn absoluut een gevaar voor de wereldvrede. En nee: daarom moeten er nog geen raketten heen worden gestuurd.
Waarden als de-escalatie en diplomatie om tot resultaten te komen, zouden we als volwassen burgers sterk in het vaandel moeten dragen. Als u dat naïef vindt, dan vraag ik mij af wat u zo effectief vindt aan het middel van een warme oorlog. Ik kies de kant van de burgers, van de gewone mensen, de onschuldige kinderen, waar dan ook ter wereld.
Henning Van Duffel, vice-voorzitter Voor U